Belkide eşimizden çoluğumuzdan çocuğumuzdan daha fazla gördüğümüz bir yazılım değil mi kendileri?..İşte bu güzel şiir çalışmasını en içten duygularımla tüm mimarlar için paylaşıyorum.Birimiz hepimiz hepimiz birimiz için..Yürü be!.
Ehem ehem..
Seni düşünürken otoket, uykusuz gecelerim de seninleyken,
Bir proje gelir yüreğimin ucuna konar. Bir layer açılır ansızın,
Bir çizim sinsi sinsi kanar kalbimin üzerinde,
Seni düşünürken otokek, bir uyku ağacı tepeden tırnağa donanır. Deliler gibi dönmeye başlar,
Döndükçe, saçlarımın ucuna kadar uyku bastırır,
Çekirdeği henüz süt bağlamış bir beddua kesilir ağzımda,
Dokundukça yanar uykulu gözlerim.
Seni düşünürken bir proje geçer okyanuslardan, ‘mimarım’ der dudaklarım,
Seni düşünürken, uykulu kirpiklerim…
Seni düşünürken, ‘ömrümü yedin ‘ der dudaklarım…
